எம்.எஸ்.சுப்புலட்சுமி பாடிய ஆங்கிலப் பாட்டு - ஐ.நா சபை!
கண்ணன் பாட்டிலே...இது 198ஆம் இடுகை! மார்கழிக் குளிர் இன்னும் இரண்டு இடுகைகளில்....உங்களை வேகமாகத் தாக்கப் போகிறது! :)
* முற்றிலும் தமிழ் வலைப்பூவான கண்ணன் பாட்டிலே,
* தமிழ்க் கடவுளான திருமாலுக்கு...
* இன்று அழகான ஆங்கில இடுகை! :)
* அதுவும் அழகான எம்.எஸ்.சுப்புலட்சுமியின், அழகான ஆங்கிலக் குரலில்... :)
அட, எம்.எஸ் ஆங்கிலத்தில் எல்லாம் பாடுவாங்களா என்ன?
Oct 23, 1966
நியூயார்க் நகரம், ஆனால் அமெரிக்க மண் அல்ல!
பன்னாட்டு எல்லை! International Territory!
கீழையாறு (East River) ஐ- பார்த்தாற் போல் உள்ள ஐ.நா சபைக் கட்டிடம்!
அதன் பொதுக் குழுவின் (General Assembly) ஆண்டுத் துவக்கம்!
International Cooperation Year - பன்னாட்டு ஒற்றுமை ஆண்டு...என்று அறிவித்து, துவங்குகிறார்கள்!
இதோ, ஐ.நா-வின் பொதுச் செயலர், யூ தான்ட் (U Thant) பேச எழுந்து விட்டார்......
சபையில் பாட, அழைப்பு விடுக்கிறார்!
யாரை? = இசை அரசி என்று சொல்லப்பட்ட ஒருவரை!
Secretary General, U Thant பேசுவதைக் கேளுங்கள்!
அறிமுக உரை முடிந்து, இதோ...முதன் முதலாக, இந்திய இசை, அதிலும் தமிழ் இசை...ஐ.நா-வில் ஒலிக்கப் போகிறது!
இளங்கோ அடிகளின், சிலப்பதிகாரம்.....பொருளதிகார மண்ணிலே!!!
ஆனால், இதெல்லாம், அமெரிக்க மண்ணில் எடுபடுமா? இவிங்களுக்குப் பாடினால் புரியுமா?
அதுவும் அமெரிக்கர்கள் மட்டும் அல்லாது, பன்னாட்டு மக்களும் உள்ளார்கள்!
இதோ....தன் குழுவினருடன்...
In the Center Stage of the General Assembly Hall of the United Nations...
ராதா விஸ்வநாதன் - துணைப் பாடகர்
வி.வி. சுப்ரமணியம் - வயலின்
டி.கே.மூர்த்தி - மிருதங்கம்
டி.எச். வினாயக ராம் - கடம்
விஜய ராஜேந்திரன் - தம்பூரா
&
Harold Stramm - Piano
திருமதி. எம். எஸ். சுப்புலட்சுமி....
சொடுக்கி, கேட்டுக் கொண்டே....மேலும் படியுங்கள்!
May the Lord, forgive our sins
And gather all the nations
Here under this Uniting Roof!
To give up hate and fear
And learn to understand
Here under this Uniting Roof!
They took the risks of war
and dying, wished us take
the better risks of peace
Here under this Uniting Roof!
The God in everyman
is an atom too
of measureless potential!
Let us learn to find it
And explode it into lasting peace
Here under this Uniting Roof!!
May the Lord forgive our sins
Inspiring us to peace on Earth
Here under this Uniting Roof!!!
மொத்த அவையினரும் ஏதோ மந்திரிச்சி விட்டது போல் கட்டுண்டு கிடக்க...
இசை.....
இனிக்கவும் இனித்தது! புரியவும் புரிந்தது! இனி, எல்லாமே பொழிவு தான்!
அன்றைய இரவு, இந்திய இசை முத்துக்கள் ஒவ்வொன்றாக உலக அரங்கேற....
1. ஸ்ரீரங்க புர விகாரா - முத்துசாமி தீட்சிதர்
2. சார சாக்ஷா - சுவாதித் திருநாள்
3. சிவ சிவ சிவ போ - ஜெய சாமராஜ உடையார்
4. ஜகதோ-உத்தாரணா - புரந்தரதாசர்
5. ஹரி தும் ஹரோ - பக்த மீரா
6. மைத்ரீம் பஜத - சந்திரசேகர சரஸ்வதிகள்
&...
7. வடவரையை மத்தாக்கி - சிலப்பதிகாரம் - இளங்கோ அடிகள்!
மதுரைக் காண்டம் - ஆய்ச்சியர் குரவைக் கூத்துப் பாட்டை, பழைய பண்ணோடு இசைந்து, இப்படியும் பாட முடியுமா? ஆகா!
எம்.எஸ் பாடிய பின் தான், பலருக்கும் இது சிலப்பதிகார வரிகள் என்றே தெரிந்தது!
நாராயணா என்னாத நாவென்ன நாவே,
திருமால்சீர் கேளாத செவி என்ன செவியே
கரியவனைக் காணாத கண் என்ன கண்ணே,
கண் இமைத்துக் காண்பார் தம் கண் என்ன கண்ணே?
-என்றெல்லாம் இளங்கோவடிகள் அடுக்குவதை, எம்.எஸ் அடுக்கி அடுக்கிப் பாடப் பாட, மொத்த அரங்கமும், சங்கத் தமிழ் கேட்டு இனிதே நிறைந்தது...
கேட்டார் பிணிக்கும் தகையவே, கேளாரும்
வேட்ப மொழிவதாம் சொல்!
மறு நாள் காலை....
நியூயார்க் நகரத்து தினத் தாள்களுக்கு எப்பமே ஓவர் குசும்பு! என்ன சொல்லிற்றோ ஏது சொல்லிற்றோ-ன்னு பக்கங்களைப் புரட்டினால்...
The New York Times said:
"Subbulakshmi's vocal communication transcends words.
The cliché of `the voice used as an instrument' never seemed more appropriate.
It could fly flutteringly or carry on a lively dialogue with the accompanists.
Subbulakshmi and her ensemble are a revelation to Western ears.
Their return can be awaited only with eagerness."
Dr. W. Adriaansz, Professor of Music, University of Washington, wrote:
"For many, the concert by Mrs. Subbulakshmi meant their first encounter with the music of South India
and it was extremely gratifying that in her the necessary factors for the basis of a successful contact between her music and a new audience
- highly developed artistry as well as stage presence - were so convincingly present... without any doubt (she) belongs to the best representants of this music
Here is the link to New York Times Archive! நியூயார்க் டைம்ஸ்-இன், அந்தக் கால நாளிதழின் நகல்!
இதில் வேடிக்கை என்னவென்றால்....நியூயார்க் பத்திரிகைகள் எல்லாம் இப்படி எழுத, நம் இந்தியச் சங்கங்களில் உள்ள சாஸ்த்ரீய இசை-இலக்கண விற்பன்னர்கள், எம்.எஸ்-ஐ, திட்டி எழுதினார்கள்! :)
எதுக்குத் திட்டு? = பின்னே, உலக அரங்கிலே தமிழ்ப் பாட்டு பாடினால்? :)
போதாக்குறைக்கு, ஆங்கிலத்திலா துவக்குவது நமது சாஸ்த்ரீய மரபை?
என்னமோ, வெள்ளைக்காரர்களுக்குப் புரிய வேணுமே என்பதற்காக, நம்ம பாரம்பர்யத்தை அட்ஜஸ்ட் பண்ணிக் கொண்டது போல் அல்லவா ஆகி விட்டது?:)
அடப் பாவிங்களா! தமிழ் அர்ச்சனைக்கு சொல்லும் காரணங்களையே சொல்றீங்களே! ஊருக்குப் புது இசையை, புரியும் மொழியில் கொடுத்துத் தானே லயிப்பை உண்டாக்க முடியும்!
அப்படிப் பார்த்தா, வயலின் என்பதே நம்ம பாரம்பரியக் கருவியா என்ன? அதைத் தானே எல்லாக் கச்சேரிகளிலும் கட்டிக்கிட்டு இருக்கீய? :)
* இசைக்கு ச-ரி-க-ம என்று இலக்கணங்கள் இருக்கலாம்!
* குரல் மிகவும் முக்கியம்!
* பாட்டு வரிகள் முக்கியம்!
* இசை அமைப்பு முக்கியம்!
* மொழி புரிந்தால் மக்களின் ரசனை இன்னும் நன்றாக இருக்கும்!
ஆனால் ஆனால் ஆனால்....
* பட்டும் நகையும் என்று ஆடம்பரம் காட்டாது...
* சக வித்வான்களைத் திரும்பிப் பார்த்து, ஜால வித்தை செய்யாது...
* தான் தான் என்ற பெருமையும் மறந்து...
* ஒரு கட்டத்தில், பார்வையாளர்கள் இருக்கிறார்கள் என்பதைக் கூட மறந்து...
சாஸ்த்ரீய சங்கீதத்திலே, பஜனை மாதிரி தாளமெல்லாம் வச்சிக்கிட்டாப் பாடுவது? என்ற கேலி எல்லாம் அடங்கிப் போய்...
குறை ஒன்றும் இல்லை கண்ணா, இறைவாஆஆஆ என்று....
பாட்டிலே, ஆத்ம சமர்ப்பணம் என்னும் சரணாகதி...
பித்தளைத் தாளங்களை, தன் மார்போடு சேர்த்துக் கொண்டு...
குறை ஒன்றும் இல்லை கோவிந்தா...என்னும் போது
பாடுபவர் ஒன்றுகிறாரா?
இல்லை....
கேட்பவர்கள் சரணாகதி செய்கிறார்களா?
இது எல்லாருக்கும் வாய்ப்பதில்லை!
பாட்டின் "சாதுர்யங்களையும்" மறந்து,
அவனிடத்திலே தன்னை ஒப்புக் கொடுத்தால் தான், இப்படி அமைகிறது!
எம்.எஸ் அம்மா சிறு வயதில் அழகு என்று சொல்லுவார்கள்! தேவ தாசி குலம் அல்லவா என்றெல்லாம் சிலர் பேசுவார்கள்!
ஆனால் எனக்கென்னமோ, அவர் வயதாக வயதாகத் தான், அவர் முகம் அப்படி ஒளிர்கிறது! அப்படி அழகு! நீங்களே பாருங்கள்!
அன்றைய கால கட்டத்தில்,
* தமிழ்ப் பாடல்களைப் பாடினால் தீட்டு என்று மேடையைக் கழுவி விட்ட காலத்தில்...
* பல முன்னணி வித்வான்கள், சங்கீத அறிவு ஜீவிகளைப் பகைத்துக் கொள்ளத் தயங்கிய நேரத்தில்...
* துணிந்து நின்று.......தமிழ் இசைக்காகத் தன் குரலை "முதலில்" ஒலித்தவர் எம்.எஸ்!
* பின்னர், ஒவ்வொரு கலைஞராக, தமிழ் இசையைக் கொஞ்சம் கொஞ்சமாக மேடைகளில் "பரவலாக" புழங்கத் துவங்கினார்கள்!
* ஆழ்வார்களின் ஈரத் தமிழும், நாயன்மார்களின் தெய்வத் தமிழும், இசை மேடைகளில் இடம் கண்டன!
* ஒலிப்பது மட்டும் அல்லாமல், பின்னணியில் பல பாடல்களை ஆராய்ச்சி செய்து திரட்டி,
* சிலப்பதிகாரத்தைக் கூட, பொது மக்களுக்குக் கொடுத்து ரசிக்க வைக்க முடியும் என்பதை....
* பதிவுலக வாய்ப் பேச்சால்/மேடைப் பேச்சால் அல்லாது, செயலால் செய்து காட்டிய பெண்மணி!
அவர் மறைந்த சில நாட்களிலேயே, ஆந்திர அரசு மட்டுமே, திருப்பதி நுழைவிலே சிலை வைத்து, அவர் நினைவைப் போற்றியது!
அரசியல்வாதிக்கு, நடிகருக்கு - அதுவும் ஆண் நடிகருக்குச் சிலை உண்டு! ஆனால் முதன் முதலாக....ஒரு பெண் பாடகிக்கு....தமிழ் நாட்டப் பாடகிக்கு...தெலுங்கு மண்ணிலே சிலை!
எம். எஸ். அம்மா - நீக்கு வெய்யி தண்டாலு! கோடி சாஷ்டாங்காலு!
திருவேங்கடமுடையானின் தமிழ்ப் பாசுரம் எல்லாம் ஒலி வடிவம் கொடுத்து,
தமிழறிவு இல்லாத என் போன்றவர்களுக்கும்....
தெய்வத் தமிழைப் படிக்க மட்டுமல்லாது....
இசையால் தமிழை "அனுபவிக்கவும்" செய்த பெருமைக்கு...
இன்னுமொரு நூற்றாண்டு இரும்!
உன்னால், இனி வரும் தமிழ்த் தலைமுறைகெல்லாம் பல்லாண்டு பல்லாண்டு!
(எம்.எஸ் நினைவு நாள் - Dec 11க்கு எழுத நினைத்து, இன்றே முடிந்தது)
22 comments :
அருமையான பதிவு.தொடரட்டும் உமது பணி.
வாழ்த்துக்கள்
ராஜகோபாலன்
எம்.எஸ். பற்றி மிக அருமையாகச் சொல்லியிருக்கிறீர்கள்...நன்றி
எம்.எஸ். அம்மா = நிறை வாழ்வு
ஒன்றும் அறியா குழந்தைகள் பிதற்றுவதை எல்லாம் கண்டுக்காம விட்டுடனும்... எம்.எஸ் அம்மாவிற்கு எல்லாம் சிலை வெச்சி, விருதுகள் கொடுத்து அரசாங்கமும், விருதுகளும் தான் பெருமை தேடி கொள்ள வேண்டும்.
அது ...'தெய்வத்தின் குரல்'
how to download the songs from your blog.
Great!! :)
i wish there was a video. :)
But tnx 4 the post, anyways :))
//எதுக்குத் திட்டு? = பின்னே, உலக அரங்கிலே தமிழ்ப் பாட்டு பாடினால்? :)
போதாக்குறைக்கு, ஆங்கிலத்திலா துவக்குவது நமது சாஸ்த்ரீய மரபை?
என்னமோ, வெள்ளைக்காரர்களுக்குப் புரிய வேணுமே என்பதற்காக, நம்ம பாரம்பர்யத்தை அட்ஜஸ்ட் பண்ணிக் கொண்டது போல் அல்லவா ஆகி விட்டது?:)//
Why is it that we always talk about tradition as though it is supposed to be so rigid?
Why is it that we can't see tradition had some meaningful background then, but now?
Why is it that we are so lost in protecting our "culture", and so, forget its real meaning, and thereby lose our rich culture?
Why are we, even when praying to Perumal, lost in rituals at times, and forget their real meaning?
@KK
dont understand your question abt tradition. pl explain...
//என்னமோ, வெள்ளைக்காரர்களுக்குப் புரிய வேணுமே என்பதற்காக, நம்ம பாரம்பர்யத்தை அட்ஜஸ்ட் பண்ணிக் கொண்டது போல் அல்லவா ஆகி விட்டது?:)//
@KRS: What i meant was, am not 'against' tradition.
When tradition is to say Thirupaavai every morning, well and good.
When tradition is to spread bhakti, well and good.
When tradition, like PSP temple, is the recital of Prabandham, good.
But, what happens, like in MSS case here where she was censured for a truly pure act of hers?
While, it is easy for us to comment years later, what was it like for the harbinger of change? Would she not have doubted herself, whether she was right? When faced with such criticism, i mean?
Why was she faced with such a wave of criticism on the basis of what "tradition" demands, and her true heart of bhakti not recognized?
If she, and others like her, had given up, would we have the wealth of work today?
Today, there are a lot of rituals carried forward. But, the main aim of most of these rituals was to promote bhakti. But, today, people put those 'rituals' above everything else, and guard them like their life.
But, what happened to heartfelt involvement? And, if there is no involvement from the heart, what is the use of mere ritual?
//But, what happens, like in MSS case here where she was censured for a truly pure act of hers?
While, it is easy for us to comment years later, what was it like for the harbinger of change?//
கள்வனின் காதலி! கலக்கிட்டீங்க! I really like your outpourings :)
நானும் ராதாவும் இது குறித்து நிறைய பேசியுள்ளோம் (அதாவது சண்டை போட்டுள்ளோம்) :)) ஆனால் அவன் என்னைக் கஷ்டப்பட்டுத் திருத்தி விட்டான்! :)
சொல்பவர்கள் என்ன வேணுமானாலும் சொல்லிக் கொள்ளட்டும்! சொல்பவர்கள் பற்றி நாம் எதுவும் சொல்ல வேண்டாம் என்ற நிலைமைக்கு நான் "திருந்தி" விட்டேன்! :)
//Why was she faced with such a wave of criticism
and her true heart of bhakti not recognized?//
:)
No one will be automatically recognized!
It takes the struggle to be recognized!
In this case, MS as a person need not be recognized. But her lofty ideals of promoting bhakthi via music and known language, was missed by the so-called stalwarts at that time...
But, அடி மேல் அடி வைத்தால் அம்மியும் நகரும்! Prayers can move mountains, and the same thing happened and...now is no more a big issue! Everybody picks atleast one tamizh song in kutcheris :)
//But, today, people put those 'rituals' above everything else, and guard them like their life.//
ha ha ha
Radha, any comments? :)
@KK
When it comes to rituals there are two things...
1. Rituals for His sake
2. Rituals to protect the institution
It all depends on where the focus is! Let us stick to Pt #1
There is a ritual of putting a cloth screen before the Lord, when procession starts (not the naivedyam)! This is to bond the devotees to him, when they suddenly open it, to see all his glory under a camphor lit fire...like leaning up & waving to amma appa from a distance in the airport :)
But in some places, they use this for something else...to protect their own institution. They put this cloth, whenever they cross the sannithi of a particular devotee, whom they dont like! (Dont want to use names)! So, They put a cloth to hide PerumaaL from that devotee! ha ha ha! They dont even think, how can such a great perumaaL can be hidden in one small cloth screen? :))
Thatz the downside of rituals! It all depends on the percentage of focus prevalent in society for that particular ritual! If the focus is Him, it is pleasing to heart! If not, such squabbles occur! :)
அருமையான பதிவு கண்ணா. நன்றி.
இதைவிட அருமையாக சொல்லமுடியுமா? எம் எஸ்ஸிற்கு இது சிறந்த அஞ்சலி ! இப்படி எழுத கே ஆர் எஸ்ஸுக்கு மட்டுமே வருகிறதென்பதில் எனக்கு லேசா கொஞ்சம் ’ஜெ ’தான்:):)
//சொல்பவர்கள் என்ன வேணுமானாலும் சொல்லிக் கொள்ளட்டும்! சொல்பவர்கள் பற்றி நாம் எதுவும் சொல்ல வேண்டாம் என்ற நிலைமைக்கு நான் "திருந்தி" விட்டேன்! :) //
அப்படியா? :-)
My point is very simple:
உண்மையான மாற்றம் மனதில் இருந்து வர வேண்டும். கடுமையாக சாடினால் சண்டை, மனகசப்பு தான் மிஞ்சும். :-)
//But, today, people put those 'rituals' above everything else, and guard them like their life.//
This happened in PSP temple day before yesterday. ஆண்டாள் சன்னிதி இருக்கிற பிரகாரம் வழியாக உற்சவர் வலம் வந்தார். நல்ல ஜோரா கம்பீரமான ஒரு அலங்காரம்.
ஒரு அம்மா தெரியாத்தனமா ரொம்ப மயங்கி போயி அந்த அழகை அப்படியே செல்போன் கேமரா வழியா போட்டோ எடுத்தாங்க.
உடனே ஒரு நாலஞ்சு பேர் எங்கிருந்து தான் வந்தாங்களோ தெரியல..."விடாத, பிடி, பிடுங்கு அதை..." ஒரே கூச்சல். They successfully plucked the cellphone from her hands (all in front of the Urchavar PSP who was just before us...the Grand Witness) and left her in great embarrassment. And these are the folks who have been involved in temple service for years and years !! Finally they asked her to delete the image and returned the phone back to her. Not even a single soul spoke in support of her. அந்த கைங்கர்ய பரர்களிடம் சொன்னேன் :
"இந்த அழகை மனசுல பிடிக்க தெரியாம தான் அவங்க அப்படி செஞ்சாங்க". but nobody understood !!
@Radha: Yes, you are right.
But, there are 2 facts to be considered here.
1) The woman was a true devotee, taking pics of dear PSP.
2) But, there are scandolous people too who are bent on broadcasting the fact that they managed to take pics inside the temple.
In the minds of the temple devotees, they are trying to follow some rules.
And, without rules, there is nothing.
And, i actually myself know some of the service people to be great, from-the-heart devotees.
And, i think, it is their years of service, years of seeing mischief and stopping it, that goes against their ability to see the devotion in the act.
Last year, even i was reprimanded for taking a photo (i really didn't know it was supposed to be wrong to use the cam inside the kodimaram). A few people did shout,understandably, but it died down when i put my mobile inside.
And, that time, while i knew my side was not wrong, i could see that they were not wrong too.
Only PSP can read my mind, they can't. If i took a pic, i would definitely not misuse it, but what if like me, someone took a pic and
misused it?
But, this is the point i stand for. The woman could have been explained in a very understandable manner. The photo could still have been deleted, but without the mess.
But, all the same, i would ask you not to go totally judgemental against the people there. Because, both sides had a genuine intention of serving the Lord, or rather, protecting the Lord (one in the frame of a mobile, and other, in the rule book) let's leave it at that: rules be rules.
But, i am talking about rituals, in the sense that, we tend to get so lost to pride, we forget our positions.
Some people take great pride in "tradition", but fail to see the "bhakti" that it prescribed. When the tradition by itself a means to infuse bhakti, what use is the rituals performed by that person without any heart-felt involvement?
You put it beautifully in a previous post- "The truest knowledge is realization of His love".
//Radha said...
அப்படியா? :-)//
என்ன ராதா? நான் திருந்தியதில் உனக்குச் சந்தேகமா? :)
//My point is very simple:
உண்மையான மாற்றம் மனதில் இருந்து வர வேண்டும். கடுமையாக சாடினால் சண்டை, மனகசப்பு தான் மிஞ்சும். :-)//
உண்மையான மாற்றம் ஆங்கிலேயர் மனசில் இருந்து வர வரைக்கும், நாம ராமா ராமா சொல்லுவோம்-ன்னு காந்தியடிகள் நினைச்சிருந்தா? :))
சாட வேண்டாம்! ஆனால் குறைபாடுகளைக் கூடச் சொல்லாது, அவர்கள் மனதில் இருந்து மாறும் வரை வெயிட் மாடுவோம் என்றால் இராமானுசர் ஒரு போராட்டமும் செய்திருக்க மாட்டார்! இன்னிக்கி வரைக்கும் திருவாய்மொழித் தமிழ்த் திருநாளும் அரங்கத்தில் இருந்திருக்காது!
ஒவ்வொரு பூக்களுமே சொல்கிறதே...
வாழ்வென்றால் போராடும் போர்க்களமே!
Long story, short...
To effect a change of the heart,
A change has to be effected!
@KRS: //When it comes to rituals there are two things...
1. Rituals for His sake
2. Rituals to protect the institution
It all depends on where the focus is! Let us stick to Pt #1//
Totally with you on that! :))
@KK,
while everything was happening before the lord, there is no point in trying to judge people...He knows His devotees very well though His devotees may not know Him well.
அன்பின் கேயாரெஸ்
அஞ்சலி - எமெஸ்ஸூக்கு அஞ்சலி - இதை விட சிறந்த அஞ்சலி கேயாரெஸ்ஸை விட வேறு யாரும் செலுத்த இயலாது. எம் எஸ் அழகு - இளமையோ முதுமையோ - எம் எஸ் அழகு தான். ஐயமே இல்லை - இடுகையின் ஆரம்பத்தில் இருக்கும் கறுப்பு வெள்ளைப் படத்தைப் பாருங்கள் - வைரங்கள் தோடுகளாகவும் மூக்குத்திகளாகவும் ஜொலிக்க - அவர் புன் சிரிப்புடன் - அழகின் உச்சத்தில் இருக்கும் படம் . அருமை அருமை. நல்வாழ்த்துகள் கேயாரெஸ் - நட்புடன் சீனா