தேவகியின் புலம்பல்

யசோதாவையும், கிருஷ்ணனையும் நினைக்கும் போதெல்லாம், தேவகியையும் நினைக்காமல் இருக்க முடியாது. பரம்பொருளை குழந்தையாகப் பெறுகிற அளவு தவப்பலன் கொண்டவள், அவன் லீலைகளை அருகிலிருந்து அனுபவிக்க முடியாமல் போனது எவ்வளவு வருத்தமான விஷயம்?

பூப்போலச் சிரித்து மயக்கி
தேன்போலப் பேசி இனித்து
மான்போல குதித்துக் களிக்கும் கண்மணியே – உன்னை
காணாமல் கண்ணிரண்டும் உறங்கலையே…

காதோடு கதைகள் பேசி
மனதோடு கவிகள் பாடி
நீராடும் விழியில் ஆடும் கண்மணியே – உன்னை
காணாமல் கண்ணிரண்டும் உறங்கலையே…

வானோடும் நிலவைப் போல
மனதோடும் உன் நினைவு
தேயாமல் வளருதடா கண்மணியே – உன்னை
காணாமல் கண்ணிரண்டும் உறங்கலையே…

விழியோடு இமையைப் போல
கவியோடு பொருளைப் போல
என்னோடு நீ இருந்தால் கண்மணியே – என்
உயிர் தானாய் அமைதி கொள்ளும் கண்மணியே!


--கவிநயா

படத்துக்கு நன்றி: http://www.babyphotos.co.in/2010/09/baby-lord-krishna-photos.html. இங்கே இன்னும் அழகான படங்களும் இருக்கு.